Bjelice, jedno od devet plemena u Katunskoj nahiji, predstavljaju značajan deo istorijskog nasleđa stare Crne Gore. Na ovom području vekovima se čuva pravoslavna bogomolja posvećena Uspenju Presvete Bogorodice. Ova crkva, koja je podignuta 1680. godine zahvaljujući vojvodi Miliji Radonjinu i bratstvenicima Milića, ima posebnu važnost zbog svoje jedinstvene arhitekture i istorijskih događaja koji su se odvijali oko nje.
Jedan od najistaknutijih karakteristika crkve su puškarnice, kojih ima čak 15. Umesto klasičnih prozora, ove puškarnice su služile za odbranu naroda od neprijatelja tokom raznih pohoda. Crkva je male veličine, sa plitkom, polukružnom apsidom i zvonikom na preslicu, dok je pokrivena kamenim pločama. Unutrašnjost se odlikuje poluobličastim svodom, a zidovi su razdeljeni uskim prorezima koji su služili kao puškarnice. Ova jedinstvena građevina se nalazi na mesnom groblju u selu Resna, gde je narod naziva i crkvom svete Gospođe.
Istorija ove crkve je obeležena teškim događajima. Godine 1714. došlo je do napada Turaka na Crnu Goru pod vođstvom Numan-paše Ćuprilića. U tom sukobu poginuli su crnogorski vitezovi, uključujući vojvodu Vukana i devetoricu braće Milića, koji su se hrabro borili za odbranu crkve. Njegoševe reči uklesane na ulazu u crkvu svedoče o hrabrosti i žrtvovanju ovih junaka: „Braniše se sedam danah devet bratah bez prestana, sedamdeset i dva više barjaktara što ubiše oko crkve na sve strane dok ih izda džebana.“
Slavko Milić, jedan od potomaka slavnog bratstva Milića, ističe važnost sećanja na svoje pretke. U svojoj knjizi „Puškarnice večnosti“, on deli priče o hrabrosti i zajedništvu bratstva Milića tokom teških vremena Otomanske imperije i balkanskih ratova. Ove priče su izraz dubokog poštovanja prema precima i njihovim žrtvama.
Bjelice su zabeležene i po drugim značajnim događajima. U decembru 1756. godine, Crnogorci su ostvarili pobedu nad brojnim turskim snagama u selu Prediš. Tokom ovog sukoba, Crnogorci su se suočili sa velikim brojem turskih vojnika, ali su zahvaljujući hrabrosti i strategiji svojih vođa uspeli da se odbrane. Vladika Vasilije napustio je Crnu Goru pre napada, ali su se Turci, uprkos nedostatku municije među Crnogorcima, ubrzo suočili sa snažnim otporom. Nakon trodnevne borbe, turska vojska je pretrpela težak poraz.
Ova bitka je bila ključna, a Slavko Milić se seća i bitke za Skadar, gde je njegov bratstvenik, čuveni crnogorski oficir Gorčin M. Milić, poginuo u odbrani. Ova borba, u kojoj je učestvovalo oko 8.000 Crnogoraca, ostavila je dubok trag u kolektivnoj svesti naroda. Milići su platili visoku cenu za slobodu, a među njima je bio i vojvoda Tomaš Milić, koji je poginuo u sukobu sa Turcima u mladosti.
Kroz istoriju, Bjelice su pokazale izuzetnu hrabrost i otpor prema neprijatelju. Njihova tradicija se čuva kroz priče i sećanja, a crkva Uspenju Presvete Bogorodice ostaje simbol njihove borbe i hrabrosti. Ova bogomolja ne predstavlja samo mesto štovanja, već i podsećanje na sve žrtve i heroje koji su se borili za slobodu i očuvanje svog nasleđa. Kroz pesme, priče i istorijske zapise, sećanje na Miliće i njihovu borbu živi i danas, čineći ih besmrtnim u kolektivnoj svesti naroda Crne Gore.
