Velimir Mihailo Teodorović je bio jedini sin kneza Mihaila Obrenovića, ali je rođen u vanbračnoj vezi s Slovenkom Marijom Berghaus, te zbog toga nije imao pravo nasleđa prestola. On je bio jedan od najvećih srpskih dobrotvora, a veći deo svog života proveo je van Srbije. Osnovao je zadužbinu “Velimirijanum”, čija sredstva su bila namenjena za razvoj prosvete, književnosti i lepši Beograd.

Rođen kao Viljem, sin kneza Mihaila i Slovenke Marije Berghaus, Teodorović je odrastao u Beogradu, usvojio pravoslavlje i postao poznat kao Velimir Teodorović. Nakon smrti oca, dobio je nasleđe od 35.000 dukata i imanje “Negoja” u Maloj Vlaškoj. Iako je time postao jedan od najbogatijih ljudi u Srbiji, bilo mu je zabranjeno da se vrati u zemlju, a čak ni sami Obrenovići nisu prisustvovali njegovoj sahrani.

Jedini je iz porodice Obrenović koji je svoju imovinu poklonio Srbiji. Prema njegovoj želji, njegovo imanje je trebalo da bude odvojeno od državnog imanja, kao zadužbina, pod imenom “Velimirijanum”. U vreme Kraljevine, zadužbina je pomagala dečjim obdaništima, raznim društvima građana, univerzitetima, muzejima, školama, bibliotekama i izdavačkim poduhvatima.

Po završetku Prvog svetskog rata, sredstvima zadužbine su preneti posmrtni ostaci Velimira Teodorovića, a sahranjen je na Novom groblju, u Aleji velikana. “Velimirijanum” danas zvanično ne postoji, a jedini trag na beogradskim ulicama je zgrada društva u Ulici Svetog Save 11, na kojoj je, nažalost, natpis sa imenom zadužbine uklonjen.

Velimir Mihailo Teodorović danas je gotovo zaboravljen, ali njegova zadužbina je ostavila dubok trag u razvoju srpske prosvete, književnosti i umetnosti. Njegova velikodušnost i ljubav prema Srbiji i njenom narodu ne smiju biti zaboravljeni, te se s pravom može reći da je Velimir Mihailo Teodorović bio jedan od najvećih dobrotvora u srpskoj istoriji.