Drevni mit o zmajevima je intrigantan fenomen koji je ostavio tragove širom sveta, od drevne Mesopotamije do Kine i Engleske. U drevnoj Sumeriji, najstarijoj poznatoj riječi za zmaja bila je „ušum-gal“, koja se koristila kao metafora za lava ili sa lavovima kao dijelom strašnih, kraljevskih crta. Kineski zmajevi su tanani i mistični bića koja su više povezana sa vjetrom nego sa vatrom, dok su engleski zmajevi poput „ognjenih zmajeva“ imali loše predznake. Ove legende žive u imenima engleskih sela poput Dregli Bek i Drejklou, koje se prevode kao „zmajeva humka“ ili „zmajev brijeg“.

U Kini, zmajevi su bili totemski simboli korišćeni od strane preistorijskih klanova i evoluirali su u simbol vladara. Oni su se uzdizali među oblake i pravili vetrove kao simbol sreće. Prikazi kineskih zmajeva su evoluirali od pokušaja da se oponašaju buka i spiralni oblici munja i gromova, a njihova veza sa vremenom može da pomogne u objašnjenju lingvističkih asocijacija sa tornadima i vrtlozima.

Engleski zmajevi su pak poznati po svojoj surovosti i često su prikazivani kao živalska bića koja žive u jazbinama i brane blago. Riječi poput „zmaj“ i „wyrm“ su korišćene da opišu ova mitološka bića koja su mijenjala svoje osobine i konture kroz istoriju.

Ukratko, mitovi o zmajevima su živopisni fenomeni koji odražavaju različite kulture i stavove prema prirodi i tajanstvenom. Bez obzira da li su kineski zmajevi simboli mudrosti i sreće ili engleski zmajevi surovi čuvari blaga, ovi mitovi nas podsećaju na bogatstvo i raznolikost ljudske imaginacije i njihove veze sa prirodom.