Neuspeh prvog pokrštavanja Srba bio je neizbežan zbog nedostatka poznavanja jezika preobraćenika od strane latinskih misionara. Nakon što su grčki sveštenici napustili provincije naseljene Srbima, narod se vratio svojoj drevnoj religiji i nestalo je poznavanje hrišćanstva. Car Vasilije I Makedonac pružio je pomoć Hrvatima i Srbima u borbi protiv Saracena, te su zatim poslati misionari iz Carigrada koji su uspostavili rad u Raguzi.

Bugarska crkva je uspostavljena pod carem Petrom, a pod njenom jurisdikcijom bila je i Raška eparhija. U 9. veku dolazi do „drugog pokrštavanja“ Srba, a najznačajniji doprinos dala su braća Ćirilo i Metodije. Oni su preveli važne crkvene tekstove na staroslovenski jezik i uveli slovensku liturgiju u Moravsku. Papa Hadrijan II odobrio je njihov rad nakon sastanka u Rimu.

Metodije je postavljen za arhiepiskopa Panonije i Moravske, a nakon njegove smrti nasledio ga je Gorazd. Nakon izgona od strane Svatopluka, sedmočlana grupa Hristovih apostola prešla je u Bugarsku, gde su nastavili sa propovedanjem među Slovenima. Kralj Boris I poslao ih je u Makedoniju radi većeg uspeha, gde su osnovali prvu misionarsku i književnu školu na Balkanu.

Metodije je bio poznat kao sjajan polemičar i misionar koji je propovedao Jevanđelje među Slovenima. Njihov rad je postavio čvrst temelj za buduću Srpsku crkvu. Srbi su od vajkada bili između Istoka i Zapada, što ih je dovelo do složene istorije i borbe za religijsku slobodu.