Neozbiljniji pandan Nobelovim nagradama – IG Nobel – dodeljen je ove godine, između ostalih, istraživačima koji su otkrili da sisari mogu da dišu kroz anus. Oni su među ukupno deset nagrađenih „IG nobelovaca“ za dostignuća koja „prvo zasmeju ljude, a onda ih nateraju da se zamisle“.

Nova grupa laureata predstavljena je na ceremoniji Tehnološkog instituta u Masačusetsu, a priznanja su im dodelili pravi nobelovci, prenosi Guardian.

Prema tradiciji, dobitnici su izveli svoja „24/7“ predavanja, koja podrazumevaju objašnjenje teme kojom su se bavili za 24 sekunde, zatim njen opis u sedam reči, a završava se pravljenjem aviona od papira na kojem je rad objavljen, koji zatim bacaju u publiku.

Japanski naučnici koji su dokazali da životinje apsorbuju kiseonik kroz rektum, izveli su seriju eksperimenata na miševima, pacovima i svinjama, a njihov rad bi mogao da doprinese budućem lečenju osoba kod kojih je otkazao respiratorni sistem.

Nagrađeni su i istraživači iz Sjedinjenih Američkih Država, koji su u projektile stavljali golubove pismonoše i na taj način obezbeđivali navigaciju do željenih meta, zatim britanski naučnici koji su dokazali da ekstremno dugovečni ljudi obično potiču iz oblasti u kojima je u proseku kratak životni vek, a vođenje evidencije o novorođenima istorijski neuređeno. Tu su i francuski istraživači koji su dokazali da kosa ljudi rođenih na severnoj hemisferi raste u suprotnom smeru u odnosu na one rođene na južnom.

Japanski naučnici želeli su da saznaju da li se otkriće o tome da životinje mogu da „dišu“ kroz rektum može primeniti i u slučaju ljudi koji imaju poteškoće s disanjem. Zahvaljujući njihovim eksperimentima, koji su im doneli Ig Nobelovu nagradu za fiziologiju, pokazali su da miševi, pacovi i svinje mogu da apsorbuju kiseonik iz krvotoka, ukoliko im se dostavi kroz rektum, što može da služi kao podrška normalnom disanju.

Još jedna posthumna nagrada, ovog puta za biologiju, dodeljena je pokojnim Fordajsu Eliju i Vilijamu Petersenu za njihovo istraživanje iz 1940. o faktorima koji utiču na proizvodnju mleka kod krava muzara. Oni su u časopisu „Journal of Animal Science“ objavili rad koji je podrazumevao eksperimente sa zastrašivanjem krava i proveravanjem da li to utiče na njihovo mleko. Tako su bušili naduvane papirne kese i stavljali im mačke na leđa na svakih deset sekundi i to tokom dva minuta.