Činjenice su važne u razumevanju i analizi političkih i društvenih dešavanja, a jedno od značajnih prijateljstava u istoriji srpskog naroda bilo je ono između Dobrice Ćosića i Jovana Raškovića. Ova dva velika intelektualca povezivalo je duboko razumevanje srpske istorije, kulture i političkih prilika na prostoru bivše Jugoslavije.
Dobrica Ćosić je u knjizi „Prijatelji moga veka“ istakao da je Jovan Rašković bio čovek humanističke opredeljenosti i duboke duhovnosti, te da je bio predstavnik demokratskih ideja i mirnih rešenja političkih problema. Rašković je bio vođa narodnog pokreta za građansku i nacionalnu slobodu, te je zagovarao politički dijalog i sporazum između Srba i Hrvata.
Ipak, sukobi na prostoru bivše Jugoslavije doveli su do pogoršanja odnosa između ova dva naroda, a Rašković je postao meta napada i proterivanja iz svog zavičaja. Napori za mirnim rešenjem sukoba nisu urodili plodom, a Rašković je preminuo 1992. godine, usled patnji srpskog naroda tokom građanskog rata u Hrvatskoj.
Ćosić je takođe istakao da je Rašković bio čovek koji se nije borio za vlast, već za ideale građanske i nacionalne slobode, te da je bio spreman da žrtvuje svoj položaj radi zaštite interesa naroda. Njihovo prijateljstvo bilo je duboko i iskreno, te su zajedno razgovarali o ključnim pitanjima srpskog društva i politike.
Na kraju, važno je istaći da su Ćosić i Rašković ostavili dubok trag u istoriji srpskog naroda, te da su njihova prijateljstva i stavovi i danas predmet analize i proučavanja. Njihova dela i reči ostaju važan deo kulturne baštine i političke istorije Balkana, te ih treba proučavati i tumačiti sa pažnjom i poštovanjem.
