Danilo Lazović, poznati srpski glumac rođen u Brodarevu, ostvario je velike uloge u domaćim serijama i filmovima, pre nego što je preminuo 2006. godine. Iako više nije među živima, njegova zapažanja i izjave i dalje žive među ljudima.

Lazović je završio gimnaziju u Priboju na Limu pre nego što je diplomirao na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu 1974. godine. Prvu značajnu ulogu dobio je u TV seriji „Otpisani“, a zatim je nastavio da igra u brojnim filmovima i pozorišnim predstavama. Najpoznatiji je po ulogama u serijama poput „Srećni ljudi“ i „Porodično blago“.

Jednom prilikom, Lazović je izjavio da prava gospoda žive na selu, jer u selu postoji imanje, dok je u gradu samo „nemanje“. On je sa svojom porodicom preselio na selo i uživao u životu daleko od gradske vreve.

Lazović je bio oženjen suprugom Brankom, sa kojom je imao četvoro dece. Kako bi im pružio bolje uslove za odrastanje, preselili su se na Avalu. Iako je bio na vrhuncu popularnosti, Danilo je uživao u obavezama oko domaćinstva i voleo je provoditi vreme u prirodi.

Tokom karijere, Lazović je igrao u raznim filmovima i pozorišnim predstavama, ali publika ga najbolje pamti po ulogama u serijama poput „Bolji život“, „Srećni ljudi“, „Porodično blago“, „Stižu dolari“ i mnogim drugim.

Nažalost, Lazović je preminuo tokom snimanja jedne serije od infarkta. Sahranjen je na Topčiderskom groblju, a po želji porodice niko nije držao govor na sahrani, već je preko razglasa pušten njegov monolog iz poeme svetog Nikolaja Velimirovića „Kosovski zavet cara Lazara“.

Iako je prošlo više od 15 godina od Lazovićeve smrti, njegova dela i izjave i dalje žive među ljudima. Njegova strast prema glumi i prirodi, kao i njegova opaska o životu na selu i u gradu, ostavili su dubok trag u srpskoj kulturi i društvu. Danilo Lazović će zauvek ostati upamćen kao jedan od najtalentovanijih i najcitiranijih glumaca u srpskoj kinematografiji.