Branko Petranović bio je jedan od retkih istoričara u srpskoj i jugoslovenskoj istoriografiji koji se bavio metodološkim i heurističkim pitanjima. Njegovi napori su doprineli postavljanju istoriografije novije istorije na naučne osnove i podigli je na visok naučni nivo. Bio je poznat po sigurnim ocenama, pouzdanom prikazivanju, jasnoj kritici i izraženom osećaju za inovacije u pristupu istorijskim temama.

Tokom osamdesetih godina, Petranović je istraživao istoriju Jugoslavije i objavljivao zbirke i zbornike dokumenata u saradnji sa kolegama. U svojim radovima, koristio je autentične istorijske izvore kako bi prikazao tokove društveno-političkog razvoja jugoslovenske države. Vrhunac njegovog rada bio je sintetičko delo „Istorija Jugoslavije 1918-1988“.

U poslednjoj deceniji svog života, Petranović se posvetio istraživanju 20. veka i objavio brojne knjige o različitim istorijskim temama. Bio je protivnik fanatizma, fatalizma i apriorističkih shvatanja u proučavanju prošlosti. Smatrao je da je kritičko promišljanje prošlosti ključno za razumevanje sadašnjosti i budućnosti.

Profesor Petranović je bio angažovan i u popularizaciji racionalnih znanja o prošlosti Jugoslavije putem masovnih medija. Njegov rad nije bio uzaludan, a mladi istraživači ostaju zahvalni na svim poukama i znanjima koje im je pružio. Svojim stvaralačkim pečatom, Branko Petranović je obogatio generacije studenata i ostavio neizbrisiv trag u istoriografiji.