Iako je SBB odbio dati Višem tužilaštvu IP adrese računara s kojima je dečak Kosta komunicirao prije zločina u osnovnoj školi „Vladislav Ribnikar“, razlozi su opravdani jer se radi o maloljetniku mlađem od 14 godina. Prema advokatu Vladimiru Marinkovu, stručnjaku za visokotehnološki kriminal, ne postoji pravni osnov za prikupljanje takvih podataka jer se ne vodi krivični postupak za ta ubistva, već se roditeljima dečaka sudi za druga krivična djela. Također, nakon godinu dana, provajderi obično brišu IP adrese, pa bi podaci bili nedostupni.
Marinkov objašnjava da IP adrese ne bi mogle direktno otkriti identitet osobe, već samo server ili kompjuter s kojim je komunicirao. Pretraga aplikacija poput „vibera“ ili „whatsappa“ također bi pružila IP adresu servera, ali ne i konkretnu osobu. Ključ bi bio u uređaju koji je dečak koristio, a pristup tim podacima morao bi biti zakonito opravdan.
Veštačenje telefona i računara zahtijeva posebne tehnike u zavisnosti od traženih podataka. Policija može pristupiti društvenim mrežama uz odobrenje osumnjičenog ili putem zahtjeva direktno upućenih mreži. Međutim, očuvanje privatnosti korisnika je ključno za društvene mreže, pa nisu obavezne predati podatke.
Marinkov smatra da je malo vjerovatno da je Kosta bio instruiran da počini zločin, te da igre s nasilnim sadržajem mogu uticati na pojedince, ali nisu jedini faktor. Kosta je gledao dokumentarac o masovnom ubistvu u američkoj školi, ali je vjerovatnije da je pronašao podsticaj unutar sebe zbog ličnih problema.
Zaključno, Marinkov ističe da je zločin Koste u osnovnoj školi „Vladislav Ribnikar“ nezamisliv i strašan te da bi detaljne psihološke i psihijatrijske analize mogle pomoći u razumijevanju motiva iza tog čina.
