Veljko Vlahović je bio visoki funkcioner Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, poznat i kao narodni heroj Jugoslavije. Rođen je u selu Trmanje kod Kolašina, kao sin kapetana prve klase Milinka Vlahovića, komandanta Rovačkog bataljona vojske Kraljevine Crne Gore. Nakon osnovne škole, nastavio je obrazovanje u Podgorici, Beogradu, Pragu, Parizu i Moskvi.

Već kao srednjoškolac, Vlahović se uključio u radnički pokret i postao aktivan u političkim akcijama beogradskih studenata za autonomiju univerziteta, slobodu nauke i kulture. Učestvovao je u velikim studentskim štrajkovima i bio interniran u koncentracioni logor u Višegradu.

Tokom Španskog građanskog rata, Vlahović se pridružio Internacionalnim brigadama i borio se za špansku republiku u Balkanskom internacionalnom bataljonu „Dimitrov“. Po završetku rata, radio je u različitim funkcijama u Internacionalnim brigadama i na radiju „Slobodna Jugoslavija“ u Moskvi.

Nakon povratka u Jugoslaviju, Vlahović je obavljao važne partijske i državne funkcije, kao potpredsednik Veća naroda u Narodnoj skupštini, predsednik Odbora za prosvetu Saveznog izvršnog veća, zamenik ministra inostranih poslova, direktor lista „Borba“, član Izvršnog odbora i Predsedništva SSRN Jugoslavije, i mnoge druge.

Bio je član Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije (SKJ) i sučeljavao se sa mnogim političkim i ideološkim pitanjima marksizma-lenjinizma. Smatran je skromnim, principijelnim i doslednim borcem za socijalizam, sa velikim autoritetom u Jugoslaviji i u svetu revolucionarnog pokreta.

Veljko Vlahović preminuo je 7. marta 1975. godine u Ženevi i sahranjen je na Novom groblju u Beogradu. Mnoge škole, ulice i naselja širom Srbije nose njegovo ime, kao trajno sećanje na njegov doprinos u borbi za slobodu i socijalizam.