U istoriji srpskog naroda postoji mnogo junaka i velikana koji su maštali o obnovi srpske države i nacionalnom ujedinjenju. Međutim, tek je Karađorđe sa svojim saborcima smelo zaiskao punu slobodu i pravu državu. Ova smela ideja razgnevila je Turke, zabrinula Austrijance i oneraspoložila Ruse, jer niko od njih nije želeo novu, jaku i potpuno nezavisnu srpsku državu.

Arsenije Jovanović Šakabenta, Sava Tekelija i mitropolit Stefan Stratimirović videli su ujedinjene Srbe samo kao vazale u okviru Austrije ili Turske. Međutim, Karađorđe je imao hrabrosti da zatraži punu slobodu i nezavisnost za svoj narod. Ovo je bio jedan od razloga zbog kojeg Karađorđe nije imao istinske prijatelje van svog naroda, jer su mu tuđini pomagali samo da bi ostvarili svoje interese.

Karađorđe je brzo shvatio da je evropska diplomatija puna urota, laži i licemerstva, te da Srbija uvek služi kao prćija za interese velikih sila. Međutim, jedino je na bojištu Karađorđe bio kod kuće. On je hrabro dočekivao osmanlijsku vojsku, kao pravi domaćin koji se ne boji izazova.

Karađorđe je rođen 1768. godine u Topoli, u porodici koja se bavila stočarstvom. Međutim, usled turske vlasti, Karađorđe je bio primoran da napusti svoje očevlje selo i ode u Tursku, gde je radio kao trgovac stokom. Tokom svog boravka u Turskoj, Karađorđe je stekao iskustvo i hrabrost koja će mu kasnije biti od velike koristi u vođenju Prvog srpskog ustanka.

U periodu od 1804. do 1813. godine, Karađorđe je predvodio Prvi srpski ustanak protiv Otomanske imperije. Tokom ovog ustanka, Karađorđe je uspeo da oslobodi veliki deo teritorije Srbije, a 1811. godine je proglašen za vožda, tj. vođu seljačke vojske. Međutim, unatoč njegovim vojničkim uspesima, Karađorđe se sukobljavao sa političkim rivalima unutar Srbije, što je dovelo do toga da ga Narodna skupština skloni sa vlasti 1813. godine.

Nakon ovog događaja, Karađorđe se povukao u austrijsko Vojvodstvo Srbiju, gde je proveo ostatak svog života. Tokom tog perioda, pokušao je da se vrati na vlast, međutim, nije uspeo u svojim naporima. Karađorđe je ubijen 1817. godine, a njegovo telo je sahranjeno u Manastiru Rakovici.

Karađorđe je ostavio neizbrisiv trag u srpskoj istoriji kao vođa Prvog srpskog ustanka i borac za nezavisnost svoje zemlje. Njegova hrabrost i odlučnost inspirisale su mnoge generacije Srba da se bore za svoju slobodu i nezavisnost.

Danas se u Srbiji obeležava Dan državnosti kao sećanje na dan kada je Karađorđe proglasio obnovu srpske države 1804. godine. Ovaj praznik predstavlja simbol hrabrosti i odlučnosti srpskog naroda da se bori za svoju slobodu i nezavisnost, a Karađorđe je bio prvi koji je pokazao put ka ostvarenju ovog cilja.

Karađorđe je bio pravi vođa i borac za svoj narod, čiji je život posvećen ostvarenju slobode i nezavisnosti za Srbiju. Njegova hrabrost, odlučnost i žrtvovanje zauvek će biti upamćeni kao deo istorije srpskog naroda.