Ruski ambasador u Crnoj Gori, Sergej Maslenikov, nedavno je izjavio da NATO ima odgovornost za sve što se događalo na teritoriji bivše Jugoslavije, kako tokom ratova devedesetih godina, tako i kasnije. On je također izrazio sumnju da će Crna Gora 2028. godine ući u Evropsku uniju, tvrdeći da podrška Sjedinjenih Američkih Država procesu proširenja EU na Zapadni Balkan predstavlja mešanje u unutrašnje stvari Unije, te da su SAD to uradile jer su izgubile svoj najvažniji mehanizam uticaja na evropske poslove sa Brekzitom. Ove tvrdnje izazvale su raspravu u crnogorskoj javnosti, a također su podstakle analizu odnosa između NATO saveza, Rusije i Zapadnog Balkana.
NATO, koji je osnovan 1949. godine kao vojni savez Zapada protiv Sovjetskog Saveza, ima dugu istoriju intervencija na Balkanu, posebno tokom rata u bivšoj Jugoslaviji. Ratovi koji su izbili u regionu devedesetih godina uzneli su pitanje međunarodne intervencije i odgovornosti za zaštitu ljudskih prava. NATO je 1999. godine intervenisao u tadašnjoj Saveznoj Republici Jugoslaviji, bombardujući srpske položaje u okviru operacije Savezna sila, sa ciljem zaustavljanja etničkog čišćenja na Kosovu. Ova intervencija izazvala je kontroverze, kako u samom regionu, tako i u međunarodnoj zajednici.
Rusija, kao naslednik Sovjetskog Saveza, ima kompleksne odnose sa NATO-om i Zapadnom Evropom. Nakon raspada Sovjetskog Saveza, Rusija je izgubila svoj uticaj u zemljama istočne Evrope i Balkana, dok se NATO proširio ka istoku, prihvatajući nove članice sa istočnog krila bivšeg Sovjetskog bloka. Ovo je izazvalo napetosti između Rusije i NATO saveza, posebno tokom ratova u bivšoj Jugoslaviji, ali i kasnije u Ukrajini i Gruziji. Rusija je često kritikovala NATO intervencije na Balkanu, tvrdeći da je Alijansa prekoračila svoje ovlašćenja i mešala se u unutrašnje stvari suverenih država.
Crna Gora, kao mala balkanska država, ima ambiciju da se pridruži Evropskoj uniji, ali i da jača svoje veze sa NATO savezom. Članstvo u NATO-u je za Crnu Goru predstavljalo ključni korak ka integraciji u evroatlantske strukture, ali istovremeno je izazvalo protivljenje Moskve, koja smatra da Zapad pokušava da zadrži uticaj na Balkanu i spreči približavanje Rusije regionu. Izjava ruskog ambasadora da će Crna Gora teško ući u EU do 2028. godine izazvala je podeljene reakcije u crnogorskoj javnosti, sa jedne strane podržavajući evropske integracije, a sa druge strane kritikujući NATO savez i SAD za mešanje u unutrašnje stvari regiona.
Analitičari ističu da je odnos između NATO-a, Rusije i Zapadnog Balkana kompleksan i da zahteva pažljivo razmatranje. NATO savez je bio ključni faktor stabilnosti na Balkanu tokom ratova devedesetih godina, ali je istovremeno izazvao kontroverze svojim intervencijama. Rusija, kao nekadašnji supersila, sada se bori za svoj uticaj na Balkanu, pokušavajući da zaustavi proširenje NATO saveza ka istoku. Zapadni Balkan, sa svojim složenim političkim, ekonomskim i bezbednosnim izazovima, postao je arena sukoba velikih sila, pri čemu stanovnici ovog regiona često ostaju zatočeni između suprotstavljenih interesa.
Uz podršku SAD procesu proširenja EU na Zapadni Balkan, Rusija je optužila Vašington za mešanje u unutrašnje stvari Evropske unije, tvrdeći da je Amerika izgubila svoj najvažniji mehanizam uticaja sa Bregzitom. Ove optužbe, koje su izazvale raspravu u crnogorskoj javnosti, ukazuju na kompleksnost odnosa između NATO-a, Rusije i Zapadnog Balkana, te na potrebu za pažljivim razmatranjem svih faktora koji utiču na stabilnost i bezbednost ovog regiona. Nastavak dijaloga i saradnje između svih relevantnih aktera, uz poštovanje suvereniteta i integriteta svih država, može biti ključni korak ka održavanju mira i stabilnosti na Balkanu.
