Dragana Đuranović, donedavna sudija Ustavnog suda Crne Gore, podnela je 12. februara tužbu Osnovnom sudu u Podgorici protiv države, odnosno Skupštine Crne Gore. U tužbi, Đuranović traži da sud utvrdi da su odluke parlamenta i Ustavnog odbora o prestanku njene sudijske funkcije, donete u decembru prošle godine, „apsolutno ništavne“. Takođe, traži da joj se uvede privremena mera kojom bi se vratila na funkciju u Ustavnom sudu, kao i da se utvrdi da je Skupština diskriminisala prema njoj na osnovu starosne dobi.
Odluka o prestanku funkcije Đuranović doneta je 17. decembra, uz protivljenje opozicije, predvođene Demokratskom partijom socijalista (DPS). Istog dana, Ustavni odbor je konstatovao da je Đuranović stekla uslove za penziju prema Zakonu o penzijskom i invalidskom osiguranju (PIO). Međutim, većina sudija Ustavnog suda je zauzela stav da je Đuranović u penziju otišla prema propisima o radu, a ne prema Zakonu o PIO.
U svojoj tužbi, Đuranović ističe da je diskriminisana jer je Zakon o PIO primenjen samo u njenom slučaju. Ona navodi primer bivšeg sudije Milorada Gogića, koji je u penziju otišao prema Zakonu o radu sa 66 godina, kao i slučaj sudije Budimira Šćepanovića, za koga je Ustavni sud utvrdio da je ispunio uslove za penziju prema Zakonu o radu. Đuranović smatra da je Skupština požurila da joj konstatuje prestanak funkcije pre nego što je napunila 65 godina, što se desilo 18. decembra.
Tokom svog mandata, Đuranović je na jednoj od sednica Ustavnog odbora izjavila da je članica DPS-a, ali ne i partijskih organa. Izjavila je da članstvo u partiji nije prepreka za obavljanje funkcije sudije Ustavnog suda. U Ustavnom sudu su, prema njenim rečima, sudije koje imaju navršenih 65 godina života i 40 godina radnog staža, a koje i dalje obavljaju svoju funkciju.
Đuranović podseća da je od 1964. godine, kada je Ustavni sud osnovan, do danas, svim sudijama Ustavnog suda funkcija prestala zbog ispunjavanja uslova za starosnu penziju prema Zakonu o radu. Ona navodi da su od 2021. do kraja 2024. prestale funkcije dvoje sudija Ustavnog suda kada su navršili 67 godina, kao i trojici sudija koji su sa 66 godina otišli u penziju prema izmenama Zakona o radu.
U svojoj tužbi, Đuranović ukazuje na to da se Skupština „izuzetno žurila“ da joj konstatira prestanak funkcije, naglašavajući da je to učinjeno pre nego što je napunila 65 godina života, „makar za jedan dan“. S obzirom na sve navedene aspekte, Đuranović smatra da je postupak Skupštine bio diskriminatorski i u suprotnosti sa zakonima koji regulišu rad sudija.
Ovaj slučaj izazvao je brojne reakcije u javnosti, posebno među pravnicima i političkim analitičarima, koji ističu važnost poštovanja zakona i procedura u pravosudnom sistemu. Kritičari smatraju da bi ovakvi slučajevi mogli da dovedu u pitanje nezavisnost i nepristrasnost pravosudnih institucija u Crnoj Gori.
Ustavni sud, kao najviša pravosudna instanca, ima ključnu ulogu u očuvanju ustavnosti i zaštiti ljudskih prava. U ovom trenutku, ishod tužbe Dragane Đuranović mogao bi imati značajne posledice ne samo za nju lično, već i za ceo pravosudni sistem u zemlji. S obzirom na sve veće tenzije između vlasti i opozicije, kao i unutar pravosudnih institucija, ovaj slučaj će sigurno ostati u fokusu medija i javnosti u narednom periodu.
