Aneksija Bosne i Hercegovine 1908. godine imala je veliki uticaj na političku situaciju u regionu Balkana. Podrška Nemačke i slabost Rusije omogućile su Austrougarskoj da anektira Bosnu i Hercegovinu, kršeći međunarodne ugovore. Nakon aneksije, pojmovi nacionalizma i patriotizma dobili su novo značenje, a situacija se promenila. Srbi sa obe strane Drine postavljali su pitanje kada će uslediti napad na Srbiju, a vojna i diplomatska elita Habzburške monarhije ozbiljno je razmatrala tu opciju. Za srpsko stanovništvo, Veleizdajnički i Fridjungov proces bili su veliki šok, a omladina je počela da se organizuje i da preispituje odnos prema borbi protiv Austrougarske.
Omladinske organizacije su pre Aneksije bile pretežno literarnog karaktera, ali su nakon toga počele da poprimaju političke i revolucionarne osobine. Mnogi mladi ljudi su postali tzv. „putnici“, napuštajući univerzitetske studije kako bi vršili revolucionarnu propagandu. Nakon Aneksije, broj školskih udruženja je naglo porastao, a omladina je sve više preispitivala odnos prema legalnim načinima borbe. Balkanski ratovi i uspesi Kraljevine Srbije inspirisali su južnoslovensku omladinu u Austrougarskoj, nagoveštavajući propast Habzburške monarhije.
Demonstracije u korist Srbije postale su demonstracije protiv Austrije, a jugoslovenski nacionalizam se sve više širio među mladima. Pojedinci poput Vladimira Gaćinovića i Pera Slijepčevića pridružili su se ratu kao dobrovoljci, a mnogi su pokazali otpor na različite načine. Austrougarske vlasti bile su svesne dešavanja i potencijalne nestabilnosti koju su mogli doneti Balkanski ratovi.
Propast Austrije postala je sve izvesnija, a ideja stvaranja Jugoslavije uz pomoć srpske vojske postajala je sve realnija među Južnim Slovenima u Dvojnoj monarhiji. Balkanski ratovi postali su mobilizirajuće sredstvo za Srbe i Hrvate u Austrougarskoj, a predviđanja o propasti Austrije postala su sve prisutnija među južnoslovenskim stanovništvom.
Omladina je prepoznala priliku za promene i borbu za slobodu, inspirisana srpskim uspesima i idejom Jugoslavije. Protesti i demonstracije postali su sredstvo borbe protiv Austrije, a mladi su sve više preispitivali svoj nacionalni identitet i odnos prema legalnim i revolucionarnim sredstvima borbe. U narednim događajima, Južni Sloveni u Austrougarskoj postali su sve više odlučni u borbi za svoje nacionalne interese i slobodu.
