Dela kiparskih i srpskih kompozitora, uključujući dvorska kola čije se partiture čuvaju u notnom arhivu Istorijskog muzeja Srbije, odjekivala su u petak, 7. marta, u Istorijskom muzeju u Limasolu. Ovaj koncert je označio početak novog ciklusa pod nazivom „Muzikom kroz muzeje sveta“, koji je nastao iz zajedničkog projekta Istorijskog muzeja Srbije i UNICA arta.
Prema rečima violinistkinje Aleksandre Dimitrijević, jedne od osnivača manifestacije, ciklus „Muzikom kroz muzej“ već se odvija petu sezonu u Beogradu, na Trgu Nikole Pašića. Ovaj jedinstveni muzičko-muzejski program, koji je pokrenula direktorka IMS, dr Dušica Bojić, je postao popularan i okuplja umetnike iz različitih krajeva. Na prethodnim koncertima uvek se izvodila po jedna kompozicija iz notne arhive muzeja.
Dve godine ranije, ciklus je započeo izlete van Beograda, uključujući Smederevo, Negotin, Sremsku Mitrovicu, Banovce i Vršac. Održani su kamerni koncerti, a planiran je i nastup u Prokuplju, koji je bio odložen zbog bolesti muzičara.
Kako je interesovanje za projekat raslo, tako su se sve više muzičara iz inostranstva uključivali u ciklus. Prema Dimitrijevićevoj, ovo je dovelo do međunarodnog interesa za Beograd, a ona je ostvarila kontakte van srpske muzičke scene, što je rezultiralo stvaranjem ciklusa „Muzikom kroz muzeje sveta“. Prvi koncert na Kipru realizovan je zahvaljujući violinistkinji Oliveri Rialas Jakovljević, koja tamo živi, a koja je omogućila kontakt sa direktorom Istorijskog muzeja u Limasolu. Domaćini su obezbedili putovanje i smeštaj za muzičare.
Bitna je činjenica da muzej na Kipru takođe ima svoju notnu arhivu, pa su repertoaru koncerta dospele kompozicije iz srpske i grčke baštine. Kamerni sastav, koji se sastoji od dva violončela i dve violine, čine umetnici iz Srbije i Kipra. Iz Srbije su otputovali Dušan Stojanović i Nevenka Tasić, a s njima su se u Kipru pridružili čelistkinja Evgenija Karapataki i solo pevačica Aleija Konstantinou. Ciklus će se nastaviti na Krfu, a nakon toga planiraju se koncerti u Italiji, u Đenovi i Peruđi.
Muzičko školovanje u Srbiji počinje rano, čak i u petoj ili šestoj godini, a muzičari se ceo život posvećuju svojim instrumentima. Dimitrijevićeva navodi da se deca u Srbiji više žrtvuju za muziku nego njihovi vršnjaci na Zapadu, koji obično počinju sa sviranjem sa devet ili deset godina. Orkestarskim muzičarima se očekuje disciplina, izdržljivost i neprekidno vežbanje.
Iskustvo Dimitrijevićeve pokazuje da ne postoje razlike u kvalitetu izvođenja između srpskih i inostranih muzičara, a ako ih i ima, idu u korist srpskim izvođačima. Međutim, status i odnos društva prema izvođačima klasične muzike se značajno razlikuju. U Evropi, tretman izvođača klasične muzike varira, ali u većini zemalja je bolji nego u Srbiji.
Naši fakulteti muzičke umetnosti, kako u Beogradu, tako i u Novom Sadu, su veoma jaki, ali većina diplomiranih umetnika odlučuje da potraži karijeru u inostranstvu. Oni polažu audicije širom sveta, jer znaju da su plate veće za isti rad. Dimitrijevićeva zaključuje da je izvođački nivo srpskih muzičara veoma visok i da ne zaostajemo za drugim zemljama.
Na početku ove godine, zahvaljujući Dimitrijevićevoj, 21 muzičar iz Srbije nastupao je na turneji Italijanskog filharmonijskog orkestra po Kini. Oni su bili oduševljeni tretmanom koji su imali kao izvođači klasične muzike.
Zahvaljujući kontaktima ostvarenim kroz ciklus „Muzikom kroz muzej“, neki srpski umetnici su nastupali na festivalima u Italiji i Španiji. Prema Dimitrijevićevoj, cilj svakog umetnika je da radi u svojoj zemlji, ali mnogi odlaze zbog boljih uslova na drugim mestima, što dovodi do odljeva talenata i kreativnih ljudi koji su potrebni našem društvu.
