Na današnji dan 1917. godine u Nici je umro srpski vojvoda Radomir Putnik, čuveni vojskovođa u balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu. Putnik je rođen od oca Dimitrija, učitelja, i majke Marije, a prezime Putnik potiče od dede Arsenija koji se doselio iz Kosova i Metohije u Belu Crkvu. Putnik je završio osnovnu i srednju školu u Kragujevcu, gde se isticao kao dobar đak i vođa u društvu. Nakon gimnazije, upisao je Vojnu akademiju u Beogradu, gde je završio kao osmi u klasi.

Prvo ratno iskustvo stekao je u Prvom srpsko-turskom ratu 1876. godine, gde je pokazao hrabrost i vojničku veštinu. U Drugom srpsko-turskom ratu, komandovao je Rudničkom brigadom prve klase i doprineo oslobođenju Niša, Grdelice i Vranja. Putnik je bio smenjen s vojne dužnosti zbog lojalnosti kruni, ali je vraćen u službu nakon ubistva kralja Aleksandra. U Prvom balkanskom ratu, Putnik je pokazao stratešku usmerenost i vojničku veštinu u bitkama poput one kod Kumanova.

U Prvom svetskom ratu, Putnik je odigrao ključnu ulogu u odbrani Srbije, posebno u Cerskoj i Kolubarskoj bitki. Iako je bio bolestan, pokazao je veliku hrabrost i smelost u vođenju operacija. Nakon poraza srpske vojske, Putnik je izabran za povlačenje preko Albanije i Crne Gore prema albanskom primorju.

Kraj vojevanja i smrt su označili smenu sa dužnosti načelnika štaba Vrhovne komande i njegov odlazak na oporavak na Krf. Međutim, vest o smeni ga je duboko pogodila, te je izrazio svoje razočaranje. Putnik je preminuo u Nici, ali će njegova hrabrost i veština ostati trajno upamćeni u istoriji Srbije.

U danima kao što je ovaj, važno je sećati se časnih vojskovođa poput vojvode Radomira Putnika, koji su svojim zalaganjem i hrabrošću branili svoju zemlju. Njegova uloga u srpskoj vojnoj istoriji je neizbrisiva, a uspomene na njega žive i danas kroz priče o njegovim podvizima. Neka njegova hrabrost i odanost služe kao inspiracija generacijama koje dolaze, podsećajući nas na važnost odbrane domovine i patriotizma.