Đorđe Vlajković bio je zadužbinar, dobrotvor i pukovnik srpske vojske koji je rođen 3. marta 1831. godine u Beogradu ili nekom mestu u Vojvodini. Izgubio je roditelje veoma mlad, što je uticalo na njegovo dalje obrazovanje, te se sa samo 14 godina odlučio da stupi u vojsku. Načelnik srpske vojske Kosta Ranisavljević ga je primio kao veoma sposobnog mladog čoveka, iako je bio izrazito mlad.
Prema podacima glavnog generalštaba, Đorđe Vlajković je 1845. godine poslat u junkersku vojnu školu u Rusiju, ali nije jasno da li je zaista pohađao školu. Umesto toga, pridružio se austrijskoj vojsci i postao potporučnik. Tokom mađarske bune 1848. godine, pridružio se srpskom dobrovoljačkom odredu koji je organizovao Stevan Petrović – Knićanin, i istakao se u odbrani Srbobrana kod Varadinskog mosta. Za hrabrost je dobio Medalju za hrabrost sa samo 17 godina.
Nakon završetka Mađarske bune, Vlajković se vraća u Srbiju i pridružuje ruskoj vojsci. U Krimskom ratu, kao podanik ruskog cara, dobija čin kapetana, ali je teško ranjen u bici kod Sevastopolja i ostaje bez noge. Vraća se u Srbiju kao penzionisani kapetan ruske carske vojske. Tokom svog života, dobio je 21 orden, uključujući odlikovanja poput Crvenog krsta, Crnogorske spomenice i medalja za hrabrost.
Đorđe Vlajković je bio poznat po svom umjerenom, mudrom, ekonomičnom i domaćinskom karakteru. Ceo svoj imetak je testamentom ostavio „na prosvetne svrhe“. Jedna od ulica u centru Beograda nosi njegovo ime (Vlajkovićeva ulica) i njemu je posvećena reprezentativna zgrada koju je Ministarstvo prosvete izgradilo tridesetih godina prošlog veka.
Bista Đorđa Vlajkovića, izrađena od prirodnog kamena od strane vajara Marka Brežanina, postavljena je na ovoj zgradi. Branko Filipović, dekorativni vajar, je izradio venac za medaljon od veštačkog kamena. Ovo umetničko delo i danas kras i obnovljenu fasadu zgrade.
Đorđe Vlajković je doneo značajne doprinose srpskoj vojsci i društvu kroz svoj rad i humanitarni rad, ostavljajući trajno nasleđe kao zadužbinar i dobrotvor. Njegova hrabrost, predanost i posvećenost službi Srbiji su ostavili dubok trag u istoriji zemlje.
