U obrazovnom sistemu na Kosovu i Metohiji postoji trend učenja dece o istoriji na način koji stvara uverenja i stavove o svetu u kojem žive. Arhivska građa otkriva da su generacije Albanaca odgajane na rasističkim i autošovinističkim mitovima, što su prenosili učitelji fašističke „velike Albanije“ iz Drugog svetskog rata. Isti ljudi, kao što je bivši velikoalbanski učitelj Fadilj Hodža, širili su iste ideje i pod Brozovim pokroviteljstvom u Jugoslaviji. Mit o Dardaniji, albanskoj državi od Skoplja do Niša, sada je deo obavezne nastave u školama na Kosovu i Metohiji, što ukazuje na potencijalno opasne planove za budućnost.
Arhive iz 1967. godine otkrivaju da su Albanci nazvani Šiptarima, što je termin koji je uveo fašistička Italija. Obrazovanje je smatrano ključnim elementom politike Kraljevine Albanije na Kosovu i Metohiji, sa ciljem jačanja nacionalne svesti. Učitelji poput Fadilja Hodže i Džavida Nimania, bivši učitelji iz fašističke Albanije, došli su na KiM sa zadatkom da stvore velikoalbansku nacionalnu svest. Nakon ukidanja režima „velike Albanije“ 1944. godine, komunistička partija Jugoslavije je zadržala ove učitelje na KiM, a dodatno je dovela učitelje iz Albanije kako bi kreirali prosvetnu i kulturnu politiku u narednim decenijama.
Fadilj Hodža, kao uticajan albanski komunista u Jugoslaviji, insistirao je na jedinstvenoj naciji Albanaca i usklađivanju termina kao što su „Šiptar“ i „Albanija“. On je zahtevao da se narod koji živi u Jugoslaviji naziva „Albancima“ i najavio promene u jeziku koji se koristi na KiM. Školski udžbenici na Kosovu i Albaniji promovišu mitove o Albancima kao potomcima Ilira, navodeći da su Iliri bili najstarije stanovništvo Balkana. Postoji negiranje helenizacije i romanizacije Ilira, dok se tvrdi da su Aleksandar Makedonski, rimski imperatori i drugi imali ilirsko poreklo.
Školski udžbenici na Kosovu se fokusiraju na srpsku vladavinu pod kraljem Stefanom Dušanom, prikazujući Srbe kao osvajače i tlačitelje Albanaca. Učenici se uče da su Albanci pružali otpor srpskoj vojsci koja je okupirala Kosovo, ali se ne pominje uloga drugih okupatora na teritoriji. Genocidno učenje u obrazovnom sistemu na Kosovu i Metohiji pokušava da promeni istorijsku percepciju Srba i da promoviše albansku nacionalnu svest.
Sistematsko uništavanje srpskih grobalja na KiM, kao i asimilacija srpskih spomenika, ukazuje na mračnu budućnost koja je već počela. Udžbenici na Kosovu pokušavaju da promene istorijsku naraciju i da promovišu Albance kao starosedeoce Balkana, stvarajući podlogu za potencijalne teritorijalne pretenzije. Marionetska tvorevina države Kosovo programira decu na agresivno širenje, dok se gazi srpska baština.
Učenje o Dardaniji kao antičkoj državi na teritoriji Kosova i okolnih krajeva pokušava da izdvoji identitet Kosova još iz antičkog doba. Udžbenici na Kosovu predstavljaju Dardaniju kao jednu od najsnažnijih država u to vreme, šireći mitove o albanskoj nacionalnoj svesti i teritorijalnim pretenzijama. Pristrasnost i manipulacija istorijskim činjenicama u obrazovnom sistemu na Kosovu i Metohiji postavlja osnovu za potencijalne konflikte i destabilizaciju u regionu. Potrebno je kritičko analizirati obrazovne programe i promovisati objektivnu i istinitu interpretaciju istorijskih događaja.
