Na jednom suncem okupanom februarskom popodnevu, autor je krenuo putem ka Smederevu, prolazeći kroz Jugovo, gde je primetio da se gradi i radi na modernizaciji. Nastavljajući put kroz grad, stigao je do Crkve Uspenja Presvete Bogorodice, gde je primetio nadgrobnu ploču posvećenu Dimitriju Davidoviću, koji se rodio u Zemunu, a preminuo u Smederevu. Autor je istakao značaj ovog istorijskog ličnosti s obzirom na njegove zasluge u vreme srednjovekovne Srbije i diplomatski rad na nezavisnosti zemlje od Otomanskog carstva.

Dimitrije Davidović je bio ključna figura u izradi Sretenjskog ustava, koji je označio početak modernog života u Srbiji. Autor je istakao kako je ovo bio prvi korak ka osamostaljenju zemlje, ali nakon protivljenja Velikih sila, ustav je ukinut, a Davidović je pao u nemilost i umro u zaboravu. Autor je zatim prešao na temu evropskog ustavnog nasleđa i istakao kako su države Centralne Evrope morale prilagoditi svoje ustavne tradicije kako bi postale deo evropske zajednice.

Istaknuto je kako je cela ideja Evrope kao političke zajednice pretrpela štetu zbog nedostatka prave demokratije i građanstva. Autor je zatim izneo misli očitane Dimitrija Davidovića, ističući važnost duhovnih izvora evropskog i nacionalnog identiteta i kulture. Uz to, istaknuto je kako je vera u neprekidno nastavljanje razvoja, iako je delo možda nepoznato sada, sigurno će biti prepoznato u budućnosti.

Na kraju, autor je završio tekst rečima kako je to bio sunčan dan, ali je osećao svetlost susreta obnovljene vere i spokojnog mira. Isto tako, istaknuto je kako je važno nastaviti put u susret protivrečjima do svetle pobede.

Ovaj tekst je izložio istorijske činjenice o Dimitriju Davidoviću, ali i ponudio dublje promišljanje o ustavnom nasleđu i ideji Evrope kao političke zajednice. Autorski stil je prelomljen kroz lično iskustvo autora, čineći tekst emotivnijim i lako čitljivim. Obrada teme je osvežavajuća i pruža čitaocima mogućnost da razmisle o evropskim vrednostima, istoriji i budućnosti.