Kada je Čerčil 1940. godine osnovao Službe za specijalne operacije (SOE), britanski operativci već su bili prognani iz Jugoslavije. Jedan od retkih koji je ostao bio je pomorski ataše Sendi Glen, dok je ambasador Kembel bio uzdržan po pitanju diverzantskih operacija kako bi se izbeglo priklanjanje silama Osovine. Čerčil je želeo da upotrebi SOE kako bi „zapalio Evropu“ i uspostavio tajne veze sa Srpskom seljačkom strankom. Italijanska invazija na Grčku 1940. godine približila je rat Jugoslaviji, koja je nastojala da ostane neutralna. Nakon što su italijanske trupe pokazale neuspeh, postojala je mogućnost da Nemci pruže podršku Italijanima, što je bilo zabrinjavajuće za Jugoslaviju. Nakon što je Jugoslavija ušla u rat protiv Nemačke 1941. godine, usledila je brza invazija i kapitulacija zemlje. Pojavile su se dve gerilske grupe, četnici i partizani, sa različitim pristupima prema nemačkom teroru. Četnici su težili zaštiti civila, dok su partizani bili spremni na žrtvovanje za ostvarivanje postavljenih zadataka. Britanci su se suočili sa dilemom u vezi sa pristupom ovim grupama. U narednim godinama, odnos između četnika i partizana postaje ključan za političare i generale u Londonu.
TITO JE RATOVAO BEZ OBZIRA NA POSLEDICE: Britanske službe nisu precizno ustanovile svoj doprinos u puču 27. marta 1941.
Podeli vest
