Mara Branković, poznata i kao Carica Mara, bila je srpska princeza rođena oko 1416. godine u Vučitrnu. Njeno udavanje za turskog sultana Murata II dogodilo se 1435. godine, što je rezultat političkih pregovora i sporazuma sa Osmanlijama. Iako su izvori različito opisivali odnos između Marе i sultana, ona je imala povlašćen status u haremu i odigrala važnu ulogu u održavanju hrišćanstva na Balkanu.

Nakon smrti sultana Murata, Mara se vratila u Srbiju, gde je dobila oblast za izdržavanje od Mehmeda II. Bila je centralna politička figura na Balkanu i imala je važnu ulogu u očuvanju hrišćanstva u teškim vremenima. Mara je takođe bila bliska sa vojvodom Vladom Cepešom III, poznatijim kao Drakula, i ubedila ga da preuzme ktitorstvo nad manastirom Hilandar. Takođe je učestvovala u izboru nekih carigradskih patrijarha.

Mara je pokazala veliki uticaj u turskim krugovima i u crkvi, te je imala radionicu u kojoj su radili mnogi pisari i umetnici. Kupila je manastir Svete Sofije u Solunu, koji je po njoj dobio ime Kalamarija. Umrla je 1487. godine u Ježevu, a sahranjena je u manastiru Bogorodice Ikosifinise u Kosinici.

Na Atosu se nalazi kapelica posvećena Mari, jedini spomenik na tom mestu posvećen ženi koja nije Bogorodica. Crkvica je podignuta na mestu gde je Bogorodica opomenula Caricu Maru da je prekršila drevni zakon avaton. Maru se pamti kao važnu političku i versku ličnost Balkana u to doba, koja je uticala na mnoge događaje i odluke.