Veroljub Vukašinović, jedan od najplodnijih i najnagrađivanijih savremenih pesnika, pridružio se elitnom krugu dobitnika Jovanove nagrade, koja se dodeljuje za izuzetna postignuća u poeziji. Ova nagrada, koja nosi ime poznatog srpskog pesnika Jovana Jovanovića Zmaja, ustanovljena je 1953. godine od strane Matice srpske u Novom Sadu. Odluku o dobitnicima doneli su članovi žirija, a uz Vukašinovića, nagradu je dobio i Tomislav Marinković za njegovu zbirku pesama „Šta o nama misle anđeli“.
Svečana akademija povodom dodele nagrade održaće se 16. februara u Novom Sadu, kada će Matica obeležiti 199 godina svog postojanja. Vukašinović ističe da je to velika privilegija i obaveza, posebno zbog toga što se nalazi u društvu prethodnih laureata, koji su značajna imena savremene srpske poezije. On naglašava da mu je čast što deli ovu nagradu sa Tomislavom Marinkovićem, čiji rad takođe zaslužuje priznanje.
U razgovoru za „Novosti“, Vukašinović se osvrće na svoj prvi susret sa poezijom Jovana Jovanovića Zmaja, koji se dogodio u osnovnoj školi. Njegova poezija je duboko uticala na Vukašinovića, posebno zbog romantizma, koji je bio inspiracija u njegovom radu. Zmaj je, prema Vukašinovićevim rečima, bio pesnik koji je nagovestio avangardne i modernističke struje u srpskoj poeziji.
Vukašinović je nedavno dobio i nagradu „Odzivi Filipu Višnjiću“ za zbirku pesama „Petrove verige“, koja se bavi temama rodoljublja i nacionalnog identiteta. On smatra da su podele i sukobi kroz istoriju tragična obeležja srpske sudbine, ali se nada da će mlade generacije pronaći put ka jedinstvu i ljubavi prema svom rodu.
U vezi sa Matica srpskom, Vukašinović deli duboke emocije. Studirao je književnost na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu i smatra da je Matica bila hram srpske kulture. Njegovo priznanje dolazi kao rezultat truda i inspiracije koju je dobio od svojih profesora i književnika.
Njegova nagrađena zbirka „Žalac“ počinje pesmom „Predgovor“, a naziv knjige odražava metaforu pesničkog čina, koja se povezuje sa mnogoznačnim pojmovima. U knjizi se istražuju teme ljubavi, smrti, prolaznosti, ali i uloga pesnika u savremenom društvu. Vukašinović je želeo da oda počast romantičarskim pesnicima i ljudima iz svog zavičaja koji su ga inspirisali tokom odrastanja.
Veroljub Vukašinović je poznat po brojnim nagradama, uključujući i „Branko Ćopić“, „Milan Rakić“ i „Kočićevo pero“. Njegove zbirke pesama su zastupljene u više antologija i prevođene su na nekoliko jezika. Osim toga, on je urednik zbornika „Savremena srpska proza“ i dugogodišnji upravnik trsteničke biblioteke „Jefimija“.
U svojim pesmama, Vukašinović se osvrće i na značaj ćirilice kao identiteta srpskog naroda, smatrajući da je nepravedno potisnuta u savremenom društvu. On veruje da je važno očuvati ovaj element kulture i da je ćirilica više od pisma, već simbol identiteta.
Život u Trsteniku, u dolini Zapadne Morave, predstavlja Vukašinoviću način da se odbrani od poremećenih vrednosti savremenog društva. Njegovi stihovi reflektuju njegovu ljubav prema prirodi i kulturi, kao i duboku potrebu za očuvanjem nacionalnog identiteta i kulturnih vrednosti.
Veroljub Vukašinović je kroz svoje delo ostavio dubok trag u srpskoj poeziji, a njegova nagrada potvrđuje njegov značaj u savremenoj književnosti. On nastavlja da inspiriše mlade generacije svojim rečima i dubokim promišljanjima o ljubavi, smrti, i nacionalnom identitetu.
