Više od sto metaka, Uroš Blažić je ispalio na dve grupe mladih u selima Malo Orašje i Dubona, usmrtivši njih devetoro i teško ranivši 13. Suđenje za ovaj stravični masakr odloženo je nakon incidenta na pripremnom ročištu, a odluka o daljem vođenju postupka još nije doneta. Roditelji ubijene dece su očajni i smatraju da kazna od 20 godina zatvora za devet života nije dovoljna. Haos je nastao kada su porodice žrtava prvi put srele Uroša Blažića u sudnici, gde su pokušale fizički da se obračunaju sa njim, što je sprečeno od strane stražara. Porodice su ogorčene jer smatraju da ubica ima sva prava i pitaju se zašto postupak traje tako dugo, kao i zašto niko nije odgovarao za krivična dela koja je Blažić počinio ranije.

Uroš Blažić je bio okružen policijskim obezbeđenjem i lisicama na rukama i nogama prilikom svog ulaska u sudnicu. Zbog potencijalnog nasilja, postavlja se pitanje da li je suđenje trebalo da se održi u zgradi u Beogradu gde je bezbednost na višem nivou. Incidenti su se ponovili nakon odlaganja suđenja, kada su porodice žrtava reagovale burno na prisustvo Uroša Blažića i njegovog oca u sudnici.

Memorijalni kompleks je napravljen u Malom Orašju u znak sećanja na ubijene mlade ljude. Postavljen je spomenik sa njihovim slikama, posađeno je šest čempresa u njihovu čast, a ceo plac je uređen kao memorijalni prostor. Porodice žrtava su izrazile ogromnu tugu i bes nakon pokušaja suđenja, ističući da je susret sa ubicom bio veoma težak za njih.

Advokati porodica ubijenih i ranjenih svedoče o eksploziji emocija i jecajima koji su nastali nakon ulaska Uroša Blažića u sudnicu. Roditelji su se prvi put suočili sa osobom koja je odgovorna za smrt njihove dece, što je izazvalo veliku patnju i bol kod njih. Porodice žrtava nastavljaju da postavljaju ista pitanja o pravdi, kazni i odgovornosti za ovaj strašan zločin. Sudeći po njihovim reakcijama, tuga i bol zbog gubitka voljenih neće nestati ni posle suđenja i konačne presude.