Visok snijeg koji je danas „iznenadio“ mnoge ne samo na severu Crne Gore, „okovao“ je beranski kraj. U snežnoj „opsadi“ bio je i srednjovekovni manastir Šudikovo, posvećen Vavedenju Presvete Bogorodice, u Budimlji, par kilometara od centra Berana. Međutim, predsednik Mesne zajednice Budimlja Milan Čukić i meštanin Stanko Malević, nisu dozvolili da svetinja i igumanija Amfilohija Dragojević, dugo budu u snežnij blokadi. Seli su na traktor, prikačili stari „izum“ za čišćenje snega i krenuli u akciju čišćenja snega na prilazu manastiru.
Manastir Šudikovo bio je sedište Eparhije budimljansko-nikšićke od osnivanja 1219. godine. U vreme Nemanjića, bila je centar kulturnog, duhovnog i prosvetnog života, naročito u periodu od 13. do 17. veka. Duhovni i prosvetni život, posebno je cvetao u ovom manastiru, koji je sa svojom „Šudikovskom katedrom“, bio aktivan kulturni centar za nekoliko stotina godina, o čemu svedoče i rukopisne knjige, postale u „Šudikovskoj univerzi“, koju su još u to vreme činile: učiteljska, prepisivačka, ikonopisačka i freskopisačka, kao i medicinska škola.
Jedan od najstarijih pisanih spomenika nastao u Šudikovu jeste „Svetootački zbornik“ koji se danas nalazi u manastiru Svete Trojice u Pljevljima. Davne 1573. godine mitropolit budimski – Gerasim, napisao je poznati Minej koji se danas čuva u Narodnoj biblioteci u Beogradu, a 1592. godine jeromonah Danilo napisao je Psaltir koji se danas nalazi u Beču, dok je 1602. godine đakon Mihailo, napisao Molebnik koji se nalazi i čuva u biblioteci grofa Uvarova u Moskvi.
Kako je ostalo zapisano, čuvena Šudikovska univerza, negovala je i slikarsku kao i fresko-ikonopisačku školu, čiji izdanak je jedan od najpoznatijih slikara sa kraja šesnaestog veka, zograf Strahinja Budimljanin. Od 1550. godine do 1620. godine ovaj veliki majstor šudikovske škole, oslikao je fresko-dekoracije i ikone u velikom broju crkava i manastira na prostranoj teritoriji Pećke patrijaršije kao i manastirima istočne Bosne, Tare, Pive, Morače.
Manastir Šudikovo je bio važan centar ne samo duhovnog i verskog, već i kulturnog i obrazovnog života za to područje u određenom periodu. Sa svojom širokom paletom školovanja, od učiteljske, prepisivačke, ikonopisačke, freskopisačke, medicinske škole, manastir je brinuo o širenju znanja i umetničkog izražavanja. Takođe, tu je stvorena i škola fresko-ikonopisačke umetnosti, koja je proizvela neke od najpoznatijih umetnika tog vremena, poput zografa Strahinje Budimljanina.
Svaka freska u manastiru Šudikovo ima svoju priču, a zajedno stvaraju jedinstveno umetničko delo koje svedoči o bogatoj i slojevitoj istoriji ovog kraja i o značaju manastira i njegove duhovnosti i umetničke vrednosti. Ovaj manastir, i pored zubu vremena, očuvao je svoju lepotu, duhovnost i značenje za lokalnu zajednicu.
U današnje vreme, manastir Šudikovo privlači pažnju kako vernika, tako i turista i ljubitelja istorije i umetnosti. Ovaj manastir je svedok bogate prošlosti i duhovnosti ovog kraja, ali i inspiracija za dalje istraživanje i očuvanje kulturnog nasleđa. Iako je danas bio „okovan“ visokim snežnim pokrivačem, manastir Šudikovo ostaje putokaz duhovnosti i umetnosti, ali i tvrdnja o značaju verskog i kulturnog nasleđa ovog kraja.
U današnje vreme, manastir Šudikovo ostaje istaknuti simbol duhovnosti i kulture tog područja, ali i inspiracija za dalja istraživanja i očuvanje kulturnog nasleđa. Unatoč visokom snežnom pokrivaču, manastir Šudikovo ostaje bedem koji svedoči o značaju verskog i kulturnog nasleđa tog kraja. Restauracija crkvene umetnosti predstavlja jedan od najvažnijih projekata za očuvanje kulturnog nasleđa i identiteta Crne Gore.
